Curiosity & cognitive ecstasy
"To entertain such ontologies is to re-contextualize one's self as a marvelous conduit in a timeless whole, through which molecules and meaning flow, from nebulae to neurons and back again." - Tim Doody
പണ്ട് ശാസ്ത്രമേളക്ക്
പോയപ്പോഴാന്‍ ആദ്യമായി ടെലിസ്കോപ്പിലൂടെ കണ്ണോടിക്കുന്നത്.. രാത്രി അങ്ങകലെ
വെട്ടിത്തിളങ്ങുന്ന നക്ഷത്രങ്ങളെയും ആകാശഗംഗയും കണ്ടിട്ടും കണ്ടിട്ടും കൊതി തീരാതെ
വീണ്ടും വീണ്ടും ഊഴം കാത്തു നിന്നതും.. നക്ഷത്രങ്ങളെകുറിച്ചാലോചിച്ചു ഉറക്കമൊളിച്ചതും
ഇന്നും ഓര്‍മയിലുണ്ട്!!
പിന്നീട് ബയോളജി ലാബില്‍
വച്ച് സെല്ലുകളെ കാണിച്ചു തന്ന പത്താംക്ലാസുകാരന്‍ ചേട്ടന്‍ കൊളുത്തിവിട്ടത് വേറെയൊരു
ചിന്തയാണ്.. ഇതിനും ചെറുതായി എന്താനുണ്ടാവുക??എങ്ങനെയാണ് അവയെ കാണാനാവുക??
അറിയാനുള്ള ഈ ആഗ്രഹം പിന്നീട് സയന്‍സിനോടുള്ള കമ്പം കൂട്ടി!! പുതിയത് അറിയാനുള്ള ആ
ആഗ്രഹം വായനയായും സംശയങ്ങളുമായി പുറത്തു വന്നു.. ബാലരമ ഡൈജസ്റ്റ് വഴി കിട്ടിയ പുതിയ അറിവുകള്‍ ക്ലാസ്സില്‍ കൂട്ടുകാരുമായി പങ്കുവെക്കുന്നതും അക്കാലത്തെ കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മയില്‍ പ്രധാനമാണ്.
വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കിപ്പുറം ജേസണ്‍ സില്‍വയുടെ ഷോട്സ് ഓഫ് എവ് (Shots of awe) സിരീസിലെ ദ എക്സ്റ്റ്സി ഓഫ് ക്യുരിയോസിറ്റി (the ecstasy of curiosity?) എന്ന ചെറിയ വീഡിയോ കണ്ടപ്പോഴാണ് ഞാൻ എൻ്റെ ചോദ്യങ്ങളടങ്ങാത്ത ചെറുപ്പക്കാലത്തെ കുറിച്ചും.. പതിയെ പതിയെ ചോദ്യങ്ങൾ വറ്റിയ എന്നെ കുറിച്ചും ചിന്തിച്ചത്..
വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കിപ്പുറം ജേസണ്‍ സില്‍വയുടെ ഷോട്സ് ഓഫ് എവ് (Shots of awe) സിരീസിലെ ദ എക്സ്റ്റ്സി ഓഫ് ക്യുരിയോസിറ്റി (the ecstasy of curiosity?) എന്ന ചെറിയ വീഡിയോ കണ്ടപ്പോഴാണ് ഞാൻ എൻ്റെ ചോദ്യങ്ങളടങ്ങാത്ത ചെറുപ്പക്കാലത്തെ കുറിച്ചും.. പതിയെ പതിയെ ചോദ്യങ്ങൾ വറ്റിയ എന്നെ കുറിച്ചും ചിന്തിച്ചത്..
ഏട്ടൻ്റെ മോള് അവളുടെ തീരാത്ത സംശയങ്ങളുമായി വരുംമ്പോൾ "അതൊക്കെ അങ്ങനെയാ നീ പഠിക്കാനുള്ളത് പഠിക്ക് " ന്ന് പറഞ്ഞതിനെ കുറിച്ചോർത്ത് കുറ്റബോധം തോന്നിപ്പോയി.
ആ കുട്ടിയുടെ ചോദ്യങ്ങളുടെ മുനയൊടിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ ഇല്ലാതാക്കുന്നത് അവളുടെ അറിയാനുള്ള ആഗ്രഹത്തെയാണ്.
കുട്ടിയായിരുന്നപ്പോൾ ഞാൻ എങ്ങനെ ആയിരുന്നോ അതുപോലെ തന്നെയല്ലേ അവളും ഇന്ന് ചോദ്യങ്ങളുമായി വന്ന് എന്നെ ബുദ്ധിമുട്ടിക്കുന്നത്? എനിക്കുള്ള ഉത്തരങ്ങൾ ഞാൻ കണ്ടെത്തിരുന്നത് പോലെ അവൾക്കും അവളുടെ ഉത്തരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനാകുമോ?
ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് ഒരായിരം ചോദ്യ ചിഹ്നങ്ങൾ മനസ്സിൽ ഉടലെടുത്തു.. നഷ്ടപ്പെട്ടുവെന്ന് ഞാൻ കരുതിയ എന്നിലെ ജിജ്ഞാസയെ വീണ്ടും ഞാൻ കണ്ടുമുട്ടി.
"ഒന്നും നമുക്ക് നഷ്ടമാകുന്നില്ല.. പുതിയവ വരുംമ്പോൾ പഴയതിൻ്റെ മൂർച്ച കുറഞ്ഞു വരും" എന്ന എൻ്റെ തന്നെ സിദ്ധാന്തത്തിൽ നിന്ന് ഞാൻ വെട്ടി കളഞ്ഞ ചില കാര്യങ്ങളിലൊന്നാണ് ജിജ്ഞാസ.. അതില്ലാതെ എങ്ങനെയാണ് ഒരു മനുഷ്യൻ ജീവിക്കുക? അറിയാനുള്ള ആഗ്രഹമാണ് ജീവിതം ആസ്വാദകരമാക്കുന്നത്. അതിനെ ഇല്ലാതാക്കാൻ കഴിയില്ല!
അതിനെ മണ്ണിട്ട് മൂടരുത് എന്ന് പറയുന്നില്ല എന്നാല്‍,,
"മണ്ണിട്ട് മൂടിക്കോളൂ, എന്നിട്ട് അല്പം വെള്ളമൊഴിച്ച് കൊടുക്കൂ.. വളരട്ടെ!" :)
പെട്ടന്നുണ്ടായ ഈ തോന്നലുകളിൽ നിന്നാണ് ഈ ചിത്രം കോറിയിട്ടത്..
ഇത് ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിച്ച് വളരുന്ന എല്ലാ കുട്ടികൾക്കും.. ചോദ്യങ്ങളുടെ വറ്റാത്ത സാഗരമായ പ്രിയ ചങ്ങാതി സാലിഹിനും സമർപ്പിക്കുന്നു. :)
The transcript of the video: The ecstasy of curiosity by Jason Silva
So I came across this idea the other day, I think it was Aristotle who put it out there, but it was this notion that human beings don't care about spectacle.
What they care about is ecstatic understanding. Understanding, comprehension.
In other words, cognitive ecstasy defined as an exhilarating neuro storm of intense intellectual pleasure.
The book "The Ravenous Brain" talks about this idea, that consciousness is obsessed with pattern. Pattern is structure, structure amidst the chaos, a signal in the noise. And when we find patterns, when we connect the dots, we experience this cognitive ecstasy, this exhilarating neuro storm.
And we get children, they're young, they're learning all the time, they're creating new synaptic connections. They experience this cognitive ecstasy, this curiosity. This insatiable drive to understand is on fire, is fervor, is [? feral ?] in little kids.
Imagine the first time you look at a microscope. You see that cosmos-- revealed for the first time--of the microscopic.
When you look through a telescope, and you all of a sudden see the cosmos of the macroscopic. Perhaps the best line was Ross Anderson's description of the ontological awakening provided by the Hubble Space telescope's images of the deep field.
He said, "Through the sheer aesthetic force of its discoveries, the Hubble distilled the complex abstractions of astrophysics into singular expressions of color and light," vindicating Keats' famous couplet,
"Beauty is truth, truth beauty."
The sad part, as Sir Kenneth Robinson says, is that we lose this as we grow up. Our educational institutions are failing us, they're not providing the context for this curiosity to explode, to continue to emerge indefinitely. Instead we slowly die.
And I think our goal is to create media, to create content, to create spaces that allow us to stay curious, to stay alive, to awaken the wonder junkie in all of us, to unleash the brave, reckless gods within us all. That is my goal. That is why we make [? Shots of All ?], that is why I love the TED conference, that is why we're here, that is what we live for.
Ahhhhh!!!.
Moves me every day.
(About the drawing :
Drawn on paper with pen
Colors and textures : Photoshop and illustrator)
